Bu dünyada birisi üçün çoxluq
o birisi üçün yoxluqdur...
İsraf - Allah-ü Təalanın verdiyi nemətlərə qarşı hörmətsiz davranmaq, xəsislik isə Allah-ü Təalaya güvənməməkdir. Müsəlman Allah-ü Təalanın yaratdığı hər şeyə dəyər verər və Allahdan başqa kimsəyə də güvənməz.
Xəsislik - sərvət üzərində Allahı deyil, özünü sahib görmə korluğundan doğur.
Allah-ü Təala insanın yeganə və sarsılmaz güvən yeridir.
İsraf - məhrumiyyətin anasıdır.
Qənaət - verdiyi nemətlər üçün Allah-ü Təalaya şükrün ifadəsi olmaqla yanaşı, həm də başqalarını düşünməkdir.
Qənaət - ən böyük sərvətdir. İnsan üçün mühüm olan çox şeyə sahib olmaq deyil, az şeylə öz ehtiyaclarını qarşılaya bilməkdir.
Allah-ü Təala Quran-i Kərimdə möminlərin xarakterik xüsusiyyətlərindən bəhs edərkən israf üzərində dayanır. Müsəlman şəxsiyyətinin formalaşmasında israf məsələsi test imtahanı kimidir. Bir adam israfçıdırsa, o, gerçək mömin ola bilməz.
İsraf edənlər Allah-ü Təalaya qarşı çıxmış olurlar. Xüsusilə də Furkan surəsinin 67-ci ayəsində möminlərdən bəhs edərkən onların nə israfşı, nə də xəsis olmadıqları xüsusi vurğulanır və bu ikisinin arasındakı o doğru yol üzrə yaşadıqları bildirilir. O doğru yol nədir? - Hər şeyin dəyərini bilməklə yanaşı, lazım gələndə bütün sərvətini "uf" demədən verə bilməkdir. Dünyaya sahib olacaqsan, amma dünyanı könlünə buraxmayacaqsan. Halal yolla qazanmaq üçün çalışacaqsan, hər kəsdən daha fəal, varlə olacaqsan, amma varın-dövlətin əsiri, köləsi olmayacaqsan. Var-dövlət sənin üçün məqsəd olmayacaq, vasitə olacaq. İslam əxlaqında möminin dünya ilə münasibəti məhz bu xətt üzrə tənzimlənir. Bunu bacaran israfdan da, xəsislikdən də qurtarmış olacaq. İsraf malın bərəkətini aparır, qənaət bərəkətini artırır.
Həyatımızın hər sahəsində israf var, qənaət var, xəsislik var. Zamanını boş yerə xərcləmək də israfdır; gözünün nurunu, qolunun gücünü gərəksiz və ya zərərli işlərə sərf etmək də israfdır; ehtiyacından artıq yemək də israfdır; artıq danışmaq da...
İsraf da, xəsislik də mənəvi xəstəliklərdir, onlardan xilas olmağın yolu hər şeyin sahibinin Allah olduğuna inanmaq və işimizə yarayan hər şeyin bizə əmanət olaraq verildiyinə inanmaq, bir gün də onların hamısına görə Allah-ü Təala qarşısında hesab verməyi bilməkdən başlayır.
*Zaman,2011
o birisi üçün yoxluqdur...
İsraf - Allah-ü Təalanın verdiyi nemətlərə qarşı hörmətsiz davranmaq, xəsislik isə Allah-ü Təalaya güvənməməkdir. Müsəlman Allah-ü Təalanın yaratdığı hər şeyə dəyər verər və Allahdan başqa kimsəyə də güvənməz.
Xəsislik - sərvət üzərində Allahı deyil, özünü sahib görmə korluğundan doğur.
Allah-ü Təala insanın yeganə və sarsılmaz güvən yeridir.
İsraf - məhrumiyyətin anasıdır.
Qənaət - verdiyi nemətlər üçün Allah-ü Təalaya şükrün ifadəsi olmaqla yanaşı, həm də başqalarını düşünməkdir.
Qənaət - ən böyük sərvətdir. İnsan üçün mühüm olan çox şeyə sahib olmaq deyil, az şeylə öz ehtiyaclarını qarşılaya bilməkdir.
Allah-ü Təala Quran-i Kərimdə möminlərin xarakterik xüsusiyyətlərindən bəhs edərkən israf üzərində dayanır. Müsəlman şəxsiyyətinin formalaşmasında israf məsələsi test imtahanı kimidir. Bir adam israfçıdırsa, o, gerçək mömin ola bilməz.
İsraf edənlər Allah-ü Təalaya qarşı çıxmış olurlar. Xüsusilə də Furkan surəsinin 67-ci ayəsində möminlərdən bəhs edərkən onların nə israfşı, nə də xəsis olmadıqları xüsusi vurğulanır və bu ikisinin arasındakı o doğru yol üzrə yaşadıqları bildirilir. O doğru yol nədir? - Hər şeyin dəyərini bilməklə yanaşı, lazım gələndə bütün sərvətini "uf" demədən verə bilməkdir. Dünyaya sahib olacaqsan, amma dünyanı könlünə buraxmayacaqsan. Halal yolla qazanmaq üçün çalışacaqsan, hər kəsdən daha fəal, varlə olacaqsan, amma varın-dövlətin əsiri, köləsi olmayacaqsan. Var-dövlət sənin üçün məqsəd olmayacaq, vasitə olacaq. İslam əxlaqında möminin dünya ilə münasibəti məhz bu xətt üzrə tənzimlənir. Bunu bacaran israfdan da, xəsislikdən də qurtarmış olacaq. İsraf malın bərəkətini aparır, qənaət bərəkətini artırır.
Həyatımızın hər sahəsində israf var, qənaət var, xəsislik var. Zamanını boş yerə xərcləmək də israfdır; gözünün nurunu, qolunun gücünü gərəksiz və ya zərərli işlərə sərf etmək də israfdır; ehtiyacından artıq yemək də israfdır; artıq danışmaq da...
İsraf da, xəsislik də mənəvi xəstəliklərdir, onlardan xilas olmağın yolu hər şeyin sahibinin Allah olduğuna inanmaq və işimizə yarayan hər şeyin bizə əmanət olaraq verildiyinə inanmaq, bir gün də onların hamısına görə Allah-ü Təala qarşısında hesab verməyi bilməkdən başlayır.
*Zaman,2011
