-Evinizə gəlirsiniz. Hazır ev, hazır maaş..Rahatlıq içərisində yaşayırsınız. Səhhətiniz də yavaş-yavaş düzəlir. Əzələləriniz möhkəmlənir. Və bir gün müdir və ya təcrübəli bir işçi kimi işə başlayırsınız. Hamı qarşınızda dik durur.
-Get-gedə "formaya düşürsünüz". Gözəl günlər başlayır. Və bir gün müdir sizə universitetə getməyi təklif edir. Artıq atanız da yanınızdadır. Atanız: "Çox işlədin, evə qayıt, oxumağa başla", -deyir.
-Sonra məktəb illəri gəlir. Artıq sizi məktəbə atanız və ya ananız aparıb gətirməyə başlayır. Maşın sürməyə də ehtiyac yoxdur.
-Bir gün isə sizi məktəbdən çıxarırlar. "Artıq, evdə otur, oyuncaqlarınıa oyna", -deyirlər. Yeməyiniz hazır, içməyiniz hazır. Və bir gün ananız sizə süd verməyi qərara alır. Artıq hara getsəniz, yeməyiniz yanınızdadır.
-Bir gün də qaranlıq və isti bir mühitə düşürsünüz. Qidalanmaq üçün ağzınızı açmağa da ehtiyac yoxdur. Səs-küydən də uzaqsınız. Kiçilir, kiçilir, kiçilir və nəhayət, kiçik bir hüceyrəyə çevrilirsiniz. Və bir gün həyatınız sona çatır...
Əslində bu yazıdan çox nəticə çıxarmaq olar. Ancaq 3 əsas nəticə bunlardır:
1 - Ölümü öldürmək olmaz. Həyata istər əvvəldən, istər axırdan başlayaq, əvvəl-axır "ora" gedəcəyik.
2 - Həyat istər ölümə doğru getsin, istər doğuma, yenə Ona (c.c) yaxınlaşırıq, yolumuz Onadır.
3 - Və imtahan...Əsas məsələ həyata haradan başlamaq deyil, həyat imtahanından necə çıxmaqdır.
*Ailəm,2011
