Həşr meydanındakı insanlar əbəd
ölkəsinə uçmaq üçün səbirsizliklə gözləyirdilər. Peyğəmbərlər, şəhidlər və
böyük övliyalar üçün hər hansı bir çətinlik yox idi. Ancaq, digərləri “əlli min
il çəkər” deyilən bu yolu dünyadakı həyatlarının qarşılığı olan bir vasitə ilə
keçməliydilər. Hər insan savab və günahlarını ortaya töküb incə hesablar
edərkən, sərmayələri çatmayan bəzi gənclər bir araya gəldilər və onlara nəzarət
edən mələyə müraciət edərək:
-Biz dünyada ikən məşhur bir
yarışmaya qatılmışdıq və əllərimizi günlərlə çəkən bir səbirlə lüks maşınların
üzərindən çəkməyərək onları qazanmışdıq!, dedilər. Bu mübarizəmizə qarşılıq o
maşınların verilməsini istəyirik və bu çətin yolu onlarla keçməyi planlayırıq.
Mələk yarışmanın detallarını öyrəndikdən sonra:
-Səhv şeyə toxunmusunuz!, dedi.
Sizin maşınınız o yolda gedə bilməz!
Gənclər biraz irəlidəki insanları göstərərək:
-Burdakı insanların da bir şeylərə
toxunduqları deyilir, deyə etiraz etdilər. Amma indi Cənnətə uçurlar.
-Bəli!...dedi, mələk. Onlar da
toxundular. Həm də gündə sadəcə bir saatlıq.
-Bir saat mı?, deyə atıldı
gənclər. Halbuki biz günlərlə əlimizi çəkmədik. Yatmadıq, ac qaldıq, az qaldı
ölürdük. Bəs onlar nələrə toxundular?
-Səccadəyə!, dedi, mələk. Kiçik bir səccadəyə. İndi isə onlarla uçurlar.
* Cüneyd Suavi - Hayatın İçinden 2, "Sevgi hikayeleri"
