Bənövşəyi eynək

Balaca qız özünü tanıdığı gündən bəri anasından böyük bir şəfqət görmüş və ondan eşitdiyi sözlərlə, pambıq şəhzadəsindən daha gözəl olduğuna inanmışdı. Ona görə nur üzlü və badam gözlü idi. Biricik balasıydı hər zaman. Amma ibtidai sinfə başladığı vaxt işlər dəyişdi. Dostları onun heç də gözəl olmadığını, hətta eybəcər belə sayıldığını deyirdilər.

   Balaca qız ilk əvvəllər onlara inanmadı. Çünki hər kəs bir-birini qısqanırdı. Amma bir neçə il içində həqiqətlərlə üzləşdi. Anasının bir uşağa bənzətdiyi üzü, solmuş bir çiçəyin cildinə sahib olduğu üçün yaşlı bir insan üzünü xatırladırdı. “Badam” dediyi gözləri isə çəp idi. Boyunun da bir sərv ağacıyla heç bir əlaqəsi yox idi. Demək ki, anası onu aldatmışdı və illərlə çəkinmədən yalan demişdi.

   Gənc qızın ana sevgisi qısa bir müddət ərzində nifrətə döndü. Evlənmə çağına gəlməsinə baxmayaraq üzünə baxan yox idi. Üstəlik də gözləri bütün müalicələrə baxmayaraq düzəlmirdi.

   Gənc qız həkimlərin gizlicə edilən söhbətlərdən kor olacağını başa düşəndə dəliyə döndü və onu hələ də uşaqlığında olduğu kimi sevən anasının yalanlarına dözə bilməyib evi tərk etməyə qərar verdi. Ancaq, anası uzaq bir yerdə iş tapdığını deyərək ondan əvvəl tərpəndi. Və qazandığı pulları bir qohumuna göndərib qızına baxmasını xahiş etdi.

   Gənc qızın gözləri bir müddət sonra görmədi. Artıq qaranlıq dünyasıyla baş-başaydı. Bu müddət ərzində isə anasından ötrü heç narahatlıq keçirmirdi. Yalançı idi anası, ölsəydi də bir şey əksilməzdi.

   Bir gün həkimlər uyğun bir cüt göz tapdıqlarını deyərək qızı əməliyyat etdilər. Ancaq, o gözünü açanda yenə eyni üzü görməkdən qorxurdu. Amma gün işığını üçün darıxmışdı. Ən azından heç kimə yük olmazdı.

   Gənc qız əməliyatdan sonra güzgüyə baxanda sevincdən qışqırdı. Qarşısında bir dünya gözəli var idi. Həqiqətən də əla bir qız idi gördüyü. Üzündəki sızaqlar tamamilə yox olmuşdu. Çox əyri olan burnu düzəlmiş və yabanı otlarını xatırladan düz saçları dalğa-dalğa olmuşdu. Boyu da hər zamankından uzun idi.

   Gənc qız yanındakı yaşlı həkimi sevinclə qucaqlayaraq:

-Sanki yenidən dünyaya gəldim!, deyə bağırdı. Üzümdə heç bir çirkinlik qalmayıb. Plastik əməliyatı siz mi etdiniz?

   Yaşlı həkim:

-Yox, qızım!, deyə gülümsədi. Ananın gözlərini qoyduq sadəcə. “Mənə lazım deyil” deyə bağışlamışdı.


* Cüneyd Suavi - Hayatın İçinden 2, "Sevgi hikayeleri"